… Liefde is een van de universele krachten; zij bestaat op zichzelf en haar beweging is vrij en onafhankelijk van de objecten waarin en waardoor zij zich manifesteert….

Zij komt tot uiting waar ze maar een mogelijkheid daartoe vindt, waar er ontvankelijkheid, waar er een opening is. Wat je liefde noemt en meent iets persoonlijks of individueels te zijn, is niet meer dan je vermogen om deze universele kracht te ontvangen en uit te stralen.
Maar al is ze universeel, ze is daarom nog niet onbewust; ze is in hoge mate een bewuste Macht. Bewust zoekt zij naar manifestatie en verwerkelijking op aarde; bewust kiest zij haar instrumenten, doet hen tot haar trilling ontwaken die antwoord kunnen geven, tracht in hen te verwerkelijken wat haar eeuwig doel is, en als het instrument niet geschikt blijkt, laat ze het vallen en ziet uit naar andere.
Mensen denken dat zij plotseling zijn gaan liefhebben; ze zien hun liefde komen en groeien en weer vervagen – of soms wat langer blijven in die enkelen die bijzonder geschikt zijn voor haar langduriger beweging. Maar hun gevoel dat dit een geheel eigen, persoonlijke ervaring is, was een waan. Het was een golf van de eeuwigdurende zee der universele liefde.
Liefde is universeel en eeuwig; zij openbaart zichzelf altijd gelijk. En zij is een goddelijke kracht, want de verwordingen, die wij in haar zichtbare werking waarnemen, zijn haar instrumenten eigen. Liefde openbaart zich niet alleen in menselijke wezens; zij is overal. Haar beweging treedt op in planten, misschien zelfs in stenen; en in dieren is haar aanwezigheid gemakkelijk na te speuren. Alle vervormingen van deze grote goddelijke Macht komen voort uit de duisternis, de onwetendheid en de zelfzucht van het beperkte instrument.
Liefde, de eeuwige kracht, hecht zich niet vast, heeft geen verlangen, geen honger naar bezit, geen met-zichzelf-rekening-houdende gehechtheid; zij zoekt in haar zuivere beweging naar de vereniging van het zelf met het Goddelijke, een absoluut zoeken, ongeacht alle andere dingen.
De goddelijke liefde geeft zichzelf en vraagt niets. Waar menselijke wezens haar in veranderd hebben kunnen we ongezegd laten. En toch ook in menselijke wezens brengt de eerste aanraking met de liefde iets van haar zuiverder substantie; een ogenblik zijn zij bij machte zichzelf te vergeten, een ogenblik wekt en vergroot haar goddelijke aanraking al wat fijn en schoon is. Maar daarna komt de menselijke aard naar boven, vol onzuivere eisen, die iets terug wil hebben in ruil voor wat ze geeft, en schreeuwt om haar eigen minderwaardig genot, en verwringt en bezoedelt wat goddelijk was.
Als je goddelijke liefde wilt uitstralen, moet je haar kunnen ontvangen. Want zij kan alleen tot uiting komen door hen die van nature open staan voor haar aangeboren beweging. Hoe wijder en helderder de opening is, hoe meer zij de goddelijke liefde evenaart.

De Moeder, Mirra Alfassa – 21 februari 1878 – 17 november 1973. Samen met Sri Aurobindo werkte zij aan de yoga van de transformatie, een volgende stap in de evolutie van de mensheid. Een aantal van Haar boeken: o.a. Goddelijke Materialisme I, De Nieuwe soort II, of waarom Yoga.